یک عدهاى آدمهاى ظاهرنگر و سطحىبین - البته آدمهاى خوب، مردمان بدى
نبودند؛ ما اینها را میشناختیم - همان وقت میگفتند که ایشان این جوانها را
توى میدان آوردند و بهترین جوانهاى ما به کشتن داده میشوند؛ خونشان ریخته
میشود. خیال میکردند که امام نمیداند که جان این جوانها در خطر قرار
میگیرد. دلشان براى او میسوخت. این ناشى بود از اینکه محاسبه درست نمیشد.
خوب بله، در جنگ تحمیلى، ما این همه شهید دادیم، این همه جانباز دادیم،
این همه خانواده داغدار شدند. این، بهاى بزرگى است؛ اما در مقابل، چه؟ در
مقابل، استقلال کشور، پرچم اسلام، هویت ایران اسلامى را در مقابل آن طوفان
عظیم حفظ کردیم. آن طوفانى که درست کرده بودند، طوفان صدام نبود. صدام، آن
سرباز جلوِ جبههى دشمن بود. پشت سر صدام همهى دستگاه و دنیاى کفر و
استکبار قرار گرفته بودند. اگر فرض کنیم از اول هم وارد این توطئه نبودند،
در ادامه واضح و روشن بود؛ همه آمدند پشت سر صدام. آمریکا آمد، شوروىِ آن
روز آمد، ناتو آمد، کشورهاى مرتجع و وابستهى به استکبار آمدند؛ پول
دادند، اطلاعات دادند، نقشه دادند، تبلیغات کردند. این جبههى عظیم آمده
بود تا ایران بزرگ، ایران رشید و شجاع، ایران مؤمن را بکلى در هم بپیچد.
یک منطقهى دستنشاندهى براى استکبار را در درجهى اول، مغلوبِ عنصر پست
و کوچکى مثل صدام کند و در درجهى بعد هم در مشت و چنگال آمریکا نگه دارد.
مصیبتى را که در طول دویست سال بر سر کشور ما آوردند و این همه مشکل براى
این ملت درست کردند، این مصیبت را صد سال دیگر، دویست سال دیگر ادامه
بدهند. ملت ما ایستاد، امام بزرگوار ایستاد. البته جانهاى عزیزى را دادیم،
شهیدان بزرگى را دادیم، جوانهاى محبوبى را فدا کردیم؛ اما این بهاى گزافى
در مقابل آن دستاورد نبود.
بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در دیدار جمعى از مردم قم به مناسبت قیام نوزدهم دى
19/10/1387
