»» جلساتى داشته باشیم، فقط براى شنیدن کلاماللَّه
یاد بگیریم که جلساتى داشته باشیم، فقط براى شنیدن کلاماللَّه. جلسه زیاد هست، لیکن احتیاج هست در میان مردم ما - که قلباً علاقهمند به قرآنند - جلساتى باشد، فقط براى شنیدن. غیر از جلسهاى که در آن، جوان ما، نوآموز ما، روخوانى قرآن را فرا میگیرد، یا تجوید را یاد میگیرد، یا قرائات مختلف را تعلیم مىبیند، خوانندهى قرآن، تالى قرآن بیاید بنشیند و همینطور که ما پاى یک منبر جمع میشویم، پاى یک مداحى جمع میشویم و به آن گوش میدهیم، پاى تلاوت قرآن جمع بشویم و به آن گوش بدهیم و از آن بهره ببریم. همهى این حرفهاى ما، استدلالها و برهانها و خطابهها و لفاظىها و حرّافىها و شعرها و نثرهاى ما - اگر درست باشند - فروعند. اصل، کلام خداست؛ وحى الهى است. این الفاظ پاکیزه و مقدسى است که از غیب بر قلب مقدس پیغمبر نازل شد و پیغمبر اینها را در اختیار ما گذاشت.
و خدا را شکر میکنیم که قرآن ما دستنخورده باقى ماند و تا امروز تحریفنشده باقى ماند؛ از این استفاده کنیم. جوانها هم اگر معناى قرآن را - چون با عربى آشنا نیستند - نمیدانند، از این قرآنهاى با ترجمه که امروز بحمداللَّه متنوع و متکثر و متعدد هم هست، ببرند، همینطور که آن خواننده دارد قرآن را میخواند، آیات را خط ببرند و ترجمهها را نگاه کنند، استفاده کنند، بفهمند. مستقیم از خود خدا بشنوید و کلام خدا را با دلهاى خودتان آشنا کنید؛ دلها را مأنوس کنید. ما در این زمینهها کمبود داریم.
دیدار قاریان قرآن در روز اول ماه مبارک رمضان 87/6/12
»» چرا ما باید یک نخبهى علمى را کمتر از یک نخبهى ورزشى بها بدهیم؟
چیز دیگرى که من اینجا لازم است مطرح بکنم - اگر چه مخاطبش در واقع کس دیگرى است - مسئلهى بزرگداشت نخبگان و تکریم نخبگان است. در این زمینه، در واقع رسانههاى ما و بخصوص رسانهى ملى و صدا و سیما، مخاطبند. خب، شما ملاحظه کنید در تبلیغاتى که انجام میگیرد: هنرپیشهها و هنرپیشههاى خارجى و اسمهاى گوناگون تبلیغ و ترویج میشوند. مثلاً مسابقه میگذارند توى تلویزیون و سؤال میکنند: اسم قهرمانِ اولِ فلان فیلم چى بود؟ اگر گفتى و بلد بودى برنده میشوى! حالا ندانند این را؛ مگر چه کسرى و چه نقصى وارد میشود؟ فرض کنید میلیونها نفر این فیلم را ندیدهاند و این هنرمند یا این بازیگر را نمیشناسند؛ این شد یک نقیصه؟ که شناخت او بشود یک امتیاز؟! یا مثلاً ورزش. خب البته میدانید و بارها گفتهام، من از طرفداران ورزش قهرمانىام؛ یعنى من بر خلاف یک حرفى که گفته میشد آقا! ورزش قهرمانى چیست؛ بنده گفتم که نه، ورزش قهرمانى لازم است. ورزش قهرمانى در واقع نخبهپرورىِ در باب ورزش است؛ این میشود یک قله؛ تا قله نباشد، دامنه نیست. وقتى یک قله درست شد، آن وقت دامنه - یعنى ورزش عمومى - شکل خواهد گرفت. بنابراین بنده به ورزش قهرمانى معتقدم؛ به این قهرمانهائى هم که میروند و پرچم کشورمان و سرود ملى کشورمان را اینجا و آنجا به چشم و گوش مردم دنیا میرسانند، علاقهمندم؛ از آنها هم تشکر میکنم؛ خیلى هم دوستشان میدارم؛ گاهى هم پیش من مىآیند. اما حرف من این است که چرا ما باید یک نخبهى علمى را کمتر از یک نخبهى ورزشى بها بدهیم؟ ما چقدر نخبههاى علمى داریم که در قلهاند؛ چقدر نخبهى علمى داریم که اگر چنانچه دست کشورهاى دیگر به اینها برسد، آنها را فوراً میقاپند و میبرند؛ اینها را باید تجلیل کنیم.
دیدار نخبگان جوان دانشگاهى با رهبر انقلاب 87/6/5
»» این دولت، واقعاً یک دولت کار است
یک خصوصیت این است که این دولت، واقعاً یک دولت کار است؛ دولت حرکت و اقدام است؛ انرژى و نشاطِ کار این دولت، یک امر برجسته است. الحمدللَّه شما از سال اول همینجور حرکت کردید، الان هم با این که سه سال از عمر این دولت گذشته، انسان احساس میکند که تحرک و نشاط و فعالیت و اقدام در این دولت محسوس است - یعنى کاهش پیدا نکرده؛ افت پیدا نکرده - این خیلى چیز باارزشى است. در خدمت به مردم جدیت وجود دارد. رفتن به شهرها، رفتن به شهرهاى کوچک، همهى نقاط کشور را زیر پا گذاشتن و هیچ نقطهاى از کشور را از منظر خبرگى و کارشناسى دور قرار ندادن، اینها چیزهاى باارزشى است. این امتیاز اول است؛ در هر مجموعهاى این امتیاز وجود داشته باشد، جا دارد که انسان از آن قدردانى کند، به آن تصریح کند و امیدوار و مطمئن باشد که خداى متعال هم به آن مجموعه کمک خواهد کرد و ثواب خواهد داد
دیدار رئیسجمهوری و اعضاى هیئت دولت 87/6/2
»» عدالتخواهى در این دولت پررنگ شد
خصوصیت و امتیاز دوم که در این دولت هست، شعار و گفتمان کلى این دولت است که منطبق بر شعار و گفتمان امام و منطبق بر شعارها و گفتمانهاى انقلاب است؛ این خیلى چیز باارزشى است. این را هیچکس نمىتواند ندیده بگیرد. هر دلبستهى به انقلاب، این را قدر مىداند؛ هر کسى که پیشرفت کشور را با هدایت انقلاب و با کارگردانى انقلاب تصور مىکند، باید این را قدر بداند. عدالتخواهى در این دولت پررنگ شد. شعار عدالتخواهى به صورت جدى بر روحیهى مسئولان، دولتمردان و برنامهها، پرتو افکند. استکبارستیزى - که معناى ویژهى انقلابى خودش را دارد - در این دولت تشخص و تمیّز پیدا کرد. معناى استکبارستیزى دشمنى کردن با دولتهاى دنیا نیست، معنایش دشمنى کردن با استکبار است. استکبار - از هر دولتى و از هر نظامى سر بزند - آفتِ براى بشریت است. البته امروز امریکا و صهیونیزم مظهر استکبارند؛ لیکن هر جا، هر کس، هر دولتى و هر مجموعهاى که نسبت به دیگران استکبار بورزند، آفتى در جامعهى بشرى و در نظام زندگى انسان به وجود مىآورند. ستیزهى با این حالت هم یک حالت مطلوب اسلامى است. این هم یکى از خصوصیات این مجموعه است که خوشبختانه برجسته است.
دیدار رئیسجمهوری و اعضاى هیئت دولت 87/6/2
