بیست و دوم بهمن اوج این کار بود. بیدار کنندهاى که سالها فریاد کشید تا این مردم را بیدار کند، امام بزرگوار ما بود. در این کار همهى خیرخواهان، همهى مصلحان، همهى دانشمندان، همهى علماى دلسوز کمک کردند، قشرهاى مختلف هر کدامى بتدریج وارد شدند و کمک کردند. ناگهان ملت ما از ملتى که سابقهى دوران قاجار را داشت و بعد در دوران پهلوى بکلى لگدمال شده بود، تبدیل شد به یک ملت زنده و بیدار، آمد وسط میدان، قدرت خودش را علنى کرد، قدرت خود را به صحنه آورد. این قدرت، قدرت ملى است؛ قدرت آحاد مردم است، هیچ نیروئى در مقابل این قدرت تاب مقاومت ندارد. ملتها امتحان کنند. البته امتحانش آسان هم نیست، فداکارى میخواهد، رهبرىِ درست میخواهد. اگر این فراهم بشود، هیچ ملتى در دنیا زیر ستم نخواهد ماند؛ دچار فقر نخواهد ماند. این شرایط در کشور عزیز ما فراهم شد.
بدون ایمان هم ممکن نبود این بیدارى به وجود بیاید. ایمان مردم از درون مثل یک موتور فعال وجود آنها را به راه انداخت. اگر ایمان نبود، مرگ اینجور کوچک نمیشد در چشم مردم. آن چیزى که مرگ را حقیر میکند در مقابل چشم مردم، ایمان است. لذا هر چه ایمان بالاتر باشد، مرگ حقیرتر میشود. ایمانى مثل ایمان علىبنابىطالب، آنقدر مرگ را تحقیر میکند و کوچک میکند که میگوید من از مرگ نه فقط وحشت ندارم، بلکه با او انس دارم. «انس للموت من الطّفل بثدى امّه»؛ انس دارم، علاقه دارم، اصلاً نه اینکه نمیترسم، استقبال میکنم؛ این ناشى از ایمان است. وقتى ایمان هست، مرگ پایان زندگى نیست.
بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اقشار مختلف مردم آذربایجان به مناسبت روز 29 بهمن
28/ 11/ 86
