یاد بگیریم که جلساتى داشته باشیم، فقط براى شنیدن کلاماللَّه. جلسه زیاد هست، لیکن احتیاج هست در میان مردم ما - که قلباً علاقهمند به قرآنند - جلساتى باشد، فقط براى شنیدن. غیر از جلسهاى که در آن، جوان ما، نوآموز ما، روخوانى قرآن را فرا میگیرد، یا تجوید را یاد میگیرد، یا قرائات مختلف را تعلیم مىبیند، خوانندهى قرآن، تالى قرآن بیاید بنشیند و همینطور که ما پاى یک منبر جمع میشویم، پاى یک مداحى جمع میشویم و به آن گوش میدهیم، پاى تلاوت قرآن جمع بشویم و به آن گوش بدهیم و از آن بهره ببریم. همهى این حرفهاى ما، استدلالها و برهانها و خطابهها و لفاظىها و حرّافىها و شعرها و نثرهاى ما - اگر درست باشند - فروعند. اصل، کلام خداست؛ وحى الهى است. این الفاظ پاکیزه و مقدسى است که از غیب بر قلب مقدس پیغمبر نازل شد و پیغمبر اینها را در اختیار ما گذاشت.
و خدا را شکر میکنیم که قرآن ما دستنخورده باقى ماند و تا امروز تحریفنشده باقى ماند؛ از این استفاده کنیم. جوانها هم اگر معناى قرآن را - چون با عربى آشنا نیستند - نمیدانند، از این قرآنهاى با ترجمه که امروز بحمداللَّه متنوع و متکثر و متعدد هم هست، ببرند، همینطور که آن خواننده دارد قرآن را میخواند، آیات را خط ببرند و ترجمهها را نگاه کنند، استفاده کنند، بفهمند. مستقیم از خود خدا بشنوید و کلام خدا را با دلهاى خودتان آشنا کنید؛ دلها را مأنوس کنید. ما در این زمینهها کمبود داریم.
دیدار قاریان قرآن در روز اول ماه مبارک رمضان 87/6/12
